بیانیه شهبانو فرح پهلوی بمناسبت سالروز دخت ایران مهسا امینی

 یک ‌سال گذشت از روزی که «مهسا» دخترِ ایران را برای ابتدایی‌ترین حق زندگی‌اش کشتند و به دنبالِ آن، زخمی کهنه سر باز کرد تا زن و مرد یک ملت، از هر جای این سرزمین، یک‌ دل و یک ‌صدا شوند و از "زن، زندگی, آزادی" بگویند

مهسا (ژینا) امینی، معرف تمامِ کسانی بود که در۴۴ سال گذشته، قدم به قدم پیش رفتند تا استبداد دینی را عقب برانند و عقب ‌ماندگی‌های تاریخی وطن‌شان را جبران کنند و آن را دوباره بسازند. تک‌ تک نام‌ های جان ‌باختگان سال و دورانی که گذشت، شناسنامه‌ ایران ماست.

به روان پاک جان‌ باختگان راه آزادی میهن درود می‌فرستم و با خانوادهای‌ ‌شان که این روزها زیر فشار و آزار فزاینده از سوی رژیم قرار دارند، همدردم. این درد مشترک، پیمان ما برای رسیدن به درمان مشترک است.

اشخاص و گروه‌ ها می‌آیند و می‌روند؛ آنچه می‌ماند «اراده واقع‌ بینانه و اطمینان به پیروزی» است که فکرهای راهگشا می‌آفرینند و سرنوشت نهایی این مبارزه را رقم می‌زنند. من دست تمام هم ‌میهنانم را که بر این اطمینان و اراده‌اند، می‌فشارم.

از همه نیروهای نظامی و انتظامی میهن‌ پرست می‌خواهم که به وظیفه انسانی و میهنی خود عمل کنند و حافظ جان هم‌ میهنانشان در مقابل سرکوبگران باشند. با هم برای زنده نگه داشتن شعله انقلاب «زن زندگی آزادی» متحد باشیم.

به امید پیروزی نور بر تاریکی

#مهساامینی

بیانیه رضاشاه دوم در سالروز چهارم و پنجم امرداد , یادواره دوپادشاه ایران ساز پهلوی , رضاشاه بزرگ و شاهنشاه آریامهر

 ‏

‏رضا شاه بزرگ و محمدرضا شاه در دوران حکمرانی خود کوشیدند ایرانی بسازند که متعلق به همه ایرانیان باشد. آنها تلاش کردند همه نخبگان و اندیشمندان کشور را فارغ از تبار و مذهب و نگاه سیاسی برای ساختن ایران به کار بگیرند. بر پایه چنین نگاه و باوری بود که بسیاری از کارگزاران پادشاهی پهلوی از نخبگان دوره قاجار بودند. و در راستای بهره‌برداری حداکثری از ظرفیت انسانی کشور بود که پدربزرگ و پدرم راهگشای حضور زنان در اجتماع و سیاست شدند و نیمی از جمعیت ایران را از پستوی انزوا و تحجر خارج کردند. آنچه ما باید از رضاشاه و محمدرضاشاه بیاموزیم ترجیح منافع ایران بر منافع شخصی و گروهی است.
رضا شاه در سفرنامه‌اش پس از نجات خوزستان آرزو کرده بود آن‌قدر عمر کند تا بتواند آن وطن «جذاب و عزیز» را چنان آباد سازد که حتی کسانی که مهر وطن ندارند هم زندگی در آن را به زندگی در «خارجه» ترجیح دهند. هم پدربزرگ و هم پدرم به همراه یاران ایران‌سازشان، مُجدّانه و دلسوزانه برای برآورده کردن این آرزو کوشیدند و ایرانی ساختند که تا پیش از فاجعه خانمان‌سوز ۵۷، کمتر ایرانی حاضر به ترک همیشگی آن بود.
اکنون رضاشاه و محمدرضاشاه نیستند که ببینند جمهوری اسلامی با «وطن جذاب و عزیز»شان کاری کرده که حتی فرزندان و وابستگان رهبران این رژیم نیز با وجود برخورداری از رانت‌های فراوان، زندگی در «خارجه» را به حضور در ایران ترجیح می‌دهند.
رضاشاه و محمدرضاشاه اما اگر امروز بودند به جوانان آگاه و دلاور ایران افتخار می‌کردند. جوانانی که با درس‌آموزی از گذشته، و با عزمی میهن‌پرستانه‌، می‌خواهند ایران را پس بگیرند و از نو بسازند؛ ایرانی که دوباره متعلق به همه ایرانیان باشد و همه نخبگان و نیروهای توانمند کشور، فارغ از تبار و جنسیت و باور و نگاه سیاسی در بازسازی آن به کار گرفته شوند. با اتکا به این جوانان است که یقین دارم فردای ایران بهتر از گذشته‌اش خواهد بود.

کدخدای دهکده ما

 

در روزگاران نه چندان دور مردمی در دهکده خود با آرامش و خوشبختی زندگی میکردند

روزی کدخدای دهکده تصمیم میگیرد تنها چاه آبی را که مردم از آنجا آب آشامیدنی خود را تامین میکنند تعمیر بکنه تا مردم حین برداشت آب ازخطر افتادن به چاه در امان باشند و برای تامین هزینه آن هم دستور میدهد هرکسی آب میبرد باید 10شاهی بپردازد

تا اینکه اهالی خوشباور و نادان ده با دسیسه عده ایی چاقوکش و لات که کدخدا را
دشمن خود میدانستند اهالی را با شعار زمین مال خودمون است و آب را هم خدا داده تحریک به اغتشاش و تظاهرات پرداختند و کدخدا را از دهکده بیرون کردند و کدخدای دیگری را انتخاب کردند 
پس از چندی کدخدای جدید فرمان داد که بجای 10 شاهی یک تومان باید بدهند و سر چاه هم چندتا سرباز مسلح گذاشت . مردم ده هم مجبور شدند اطاعت بکنند 
طولی نگذشت  کدخدا به سربازها دستور داد علاوه بر 1 تومان یک تیپا هم بزنید
مردم دهکده یواش یواش صداشون بلند شد که بابا خدا پدر کدخدای اولی را بیامرزه
 از ما فقط 10 شاهی میگرفت نه تیپا میزد ونه انگشت به زن و بچه مون میرسوند راحت زندگی میکردیم
سرانجام مردم بستوه آمده کدخدای تازه  را از ده بیرون کردند از ریش سفیدهای ده خواستند از کدخدای اولی خواهش بکنند  دوباره برگردد

قصه ما بسر رسید کلاغه به خونش نرسید 

شاهزاده، یادگار پادشاهی ایرانی و آئین شهریاری / عرفان قانعی فرد

پادْشاه ایرانی، نگاهدار و سامان دهنده مُلْک، قانون و عدل و مساوات و آزادیِ آحادِ ملّت است. و شهریار ایرانی قدرت اجرایی دارد . در سیستمِ پادْشاهیِ ایرانی، تربیت شاه اهمیت داشته.. شاهان ایرانی - ایرانی از تبار ایران. حکومت خشن و خونریز ندارد. پادْشاه هیچگاه قانون و یا قانونگذار نبوده بلکه پادْشاه نگهبانِ ایران و آیینِ ایرانی که بر اساسِ راستی و پرهیز از دروغ است.

فردوسی به صراحتِ تمام -توانسته - نقشِ کاملی از پادْشاه را در شعرهاش به تصویر بکشد و آن را کاملا واضح نشان داده است. فردوسی با آگاهی و وسواسی زیاد به ما یادآوری میکند که وظیفهِ شاهان، حفاظت و نگهداری ایران زمین و گسترش و تامینِ عدالت و راستی میباشد و ما را از نقش و‌ مقامِ پادْشاه، عشقِ به میهن ، جدایی دین از دولت (تخت و ‌منبر)، عدل و مساوات و آزادی و شرفِ انسانی آگاه میسازد. بیتِ معروفِ «چو ایران نباشد تنِ من مباد» بهترین گویایِ این تفکّر و اندیشه ِایرانی و تاکید بر ایران و نه پادْشاه است. بیهوده نیست که شاهنامهِ فردوسی را حماسهِ داد و زنده کنندهِ تاریخ و ادب و فرهنگِ ایران زمین میدانیم.

اما تفکر پادشاهی ایرانی، قابل حذف نیست. خیلی ها سعی کردند که پادشاهی ایرانی و تفکر پادشاهی را از بین ببرند. وقتی اعراب به ایران حمله کردند. دراوایل قرن 3 بود که ایرانیان از گوشه و کنار برخاسته و بساط اعراب را برچیدند. به قرن 4 نرسیده، ایران به استقلال خود بازگشت و نامی از خلیفه شاید شنیده می شد اما ایران دیگر آن شکوه و بزرگی و جلال و حشمت قبل از حمله اعراب مسلمان را بار دیگر ندید.

پادشاهی بزرگ ساسانیان فراهم نشد.. که بعد از آن بود که سلجوقیان و مغولان هم آمدند از پی ویرانی ایران. اما ریشه حکمرانی به شیوه پادشاهی را نتوانستند بسوزانند نمی شود به تمدن ایرانی پشت کرد . در عناد با پادشاهی - ریاکارانه لباس عنصر ملی بر تن کنند

در سال 1357 هم مُلاهای وحشی و زبان نفهم و اختاپوس مذهبی به ایران حمله کردند و خواستند که این فرهنگ و تمدن کهن را از بین ببرند اما نشد و الان هم کهنه تروریست و کمونیست و اصلاح طلب و تجزیه طلب نوکر اجنبی نشسته اند که در رسانه های امروزی، داوری نادرست و بی احتیاطانه نام شاهنشاهی را حذف کنند اما زهی خیال باطل!

حتی در رسانه های خود، گله ای حمله می کنند و فلان سردبیر تحزیه طلب پژاکی یا ملی مذهبی از نهضت مثلا آزادی یا اصلاح طلب حکومتی، نام برخی مهمانان را در لیست سیاه و سانسور می گذارد تا مبادا کسی از آئین شهریاری و پادشاهی ایرانی، سخن براند!

نهاد پادشاهی تکیه گاه و عامل اطمینان مردم و نیروهایش بوده . پادشاهی یک شیوه حکمرانی است . در تاریخ ایرانی په بسیارانند پادشاهانی دلیر و کاردان و هوشیار. چون - شهریار حافظ ارثیه نیاکان است... به اوج شکوفایی و عظمت ملت و مملکت می اندیشد.. ادبیات فاخر و بلیغ حرف می زند و انسان منشانه

ادبیات حاکم بر شاه . فهم مدنی و اندیشه ... فرزند زمان خویش است . تلاش برای سرمایه گذاری برای آگاهی نسل های آینده دارد . با انضباط سخت خو گرفته و تمرین مدارا- رفتار کینه توزانه و فریاد ریاکارانه ندارد . شاه مبلغ یک تفکر خاص نیست... کلام آخر را می زند چون وابسته به گروه خاصی نیست.

آنچه در موزه ها می بینیم این است که شاه در تاریخ کهن ایران، فردی هشیار و خردمند است و تمدن و هویت ملی

و شاه مستبد نیست . بماند که دلقک های زبان نفهم رسانه ای با سابقه تجزیه طلبی و تروریستی و تجزیه طلبی، شاه را فاشیست می نامند. اما نه سواد بررسی فاشیسم را دارند و نه از تاریخ ایران، چیزی میفهمند. تنها هنرشان، تقلب و شارلاتانیسم و خبر از اخبار کون و کائنات است.

پادشاهان نیک اندیشه با غرور امیز و فهم متمدنانه. حلقه گم شده تمدن را نگهبانی کرده و تمدن هم هرگز نمی میرد . پادشاه خردمند کشور و ملت را در مسیر تمدن قرار می دهد . جایگاه فرهیخته پادشاه سلطان نیست... نهاد تمام عیار فرهنگ است نه نماد سفاهت و وقاحت.. نظام پادشاهی گفتمان مدنی دارد ... انسان محور است تمدن باور است و قانون مدار و کمال گرا و اصلاح پذیر... ارتقا مدنیت... ساختار مدنی کشور . جامعه ای بر اساس عدالت اجتماعی پی ریزی کنیم

برای تقویت ارزش فرهنگی و حاکمیت قانون نه حکمرانی فردی و کج اندیشی و آدرس خطا دادن. فرمان آنها ، چیدن خشت روی خشت برای برپایی تمدن بوده... خادم خردورز و فرهنگ ساز در حوزه تمدن است.. رهروان تمدن ... پادشاه نیک به تمدن نزدیک است.

پادشاه ایرانی، با رشد اخلاقی جامعه، شاد است. وظیفه تعلیم و تربیت بر شانه های اوست - پادشاه در پی ساخت فرهنگ و مدرسه و فرهنگ است . شاه، فهم درست و نگاه درست به تاریخ و ادب ایران داشته و حافظ ارزش های کهن است - حافظ تجربیات چند قرن مملکت است.

در گذار تمدن حرمت به اراده مردم و هویت مدنی - شهرها در سرسر هخامنشی کتابخانه و سالن تئاتر و نمایش و سالن موسیقی داشته اند. سلوکیان و اشکانیان و ساسانیان. دانشگاه و مدرسه داشته اند و نگاه مدنی داشته اند... اما سلاطین نادان و خرفت و عقب مانده . ترک سلطان در پی مسجد و حسینیه و زنبیه و عزا و ماتم. بر اریکه سلطانی تکیه زده اند اما سلطان بوده اند و حاکم نه شاه

خلفای عرب و مُلا و اختاپوس مذهبی، بقعه و مسجد و حوزه علمیه آوردند - نگاه به آخرت - نگاه به ایدئولوژی - نظام سلطانی با هویت ایدئولوژیک مغایر است - تسلیم در برابر جهل اعتراض به کهنه اندیشی - باتلاق صفویه - به جای مرثیه - شاهنامه می خواندن و ایران در غیاب داریوش و خسروان ساسانی ایاران دارای محتشم....

در کتابِ کوروش نامه، گزنفون هم هست: نقشِ این فلسفه در آیینِ حکومتی و نقشِ پادْشاه و‌ مسئولیت وی در مقابلهِ جامعه و بالعکس ر ابعنوانِ عاملِ اصلی برتریِ تمدّنِ ایرانی بر تمدّن هایِ دیگر بیش از همه مورد بر رسی و‌ تمجید قرار داده است. او چگونگی زایش و برآمدنِ شهرْیار (شاه) و یا رهبر را از درونِ چنین جامعه ای را توضیح می‌دهد.

او‌ دلیلِ برآمدنِ رهبر و‌ یا شهرْیاری چون کوروش و قدرت ایرانیان در ایجادِ حکومتی جهانی نه بر حسبِ تصادف و یا قدرتِ رزمندکیِ ایرانیان میدانست بلکه دلیلِ آنرا داشتنِ یک سامانه (سیستم) میدانست که تمامِ اجزایِ متشکّلهِ آن از اصولی نهادینه شده در کلِ جامعهِ ایرانی یود که با دقّت و‌ ممارست و گذشت و خویشتن داری، پرهیز از دروغ، شراکتِ همگانی در تعلیم و‌ تربیت، یاد گیریِ فنونِ نظامی، امورِ قضا و داوری، احترام به قانون و خانواده و‌ بزرگترها از آن تا پایِ جان پاسداری میکردند.

او میگفت رمز و‌کلیدِ سعادت و داشتنِ تمدّنی برتر و‌ نمونه نه در نگارشِ قانون و اجرایِ آن با ترس و‌ تحکّم و تمکین توسّطِ حکومت بلکه آموزش و‌ پرورشِ شهروندانِ آن بگونه ای باید باشد که آنان در نهادِ خود قادر به خلاف کاری و شکستنِ قانون نباشند.وی این اصل را عصارهِ تمدّنِ ایرانی میدانست و‌ دلیلِ شهرت و مقبولیتش و تخطّی از اصولِ آن را دلیلِ اصلی در سقوط و اضمحلالِ ایران پس از پادْشاهیِ کوروش و‌ داریوش. او‌ در آخرِ کتاب خود به صراحت اذعان میدارد که اگر ایرانیان از اصول و‌ مبانیِ پادْشاهیِ ایرانی عدول و تخطّی نمیکردند فرماندهان و‌ ارتشیانِ یونان جرأت و اعتمادِ بنفسِ اینکه به ایران حمله کنند را نداشتند.

اصولِ پادْشاهیِ ایرانی از دیدگاهِ گزنفون بپردازیم:

1. پادْشاهیِ ایرانی یک سیستمِ منسجم بود که مبنایش بر اساسِ برابری افراد در مقابل قانون و آموزش و‌ پرورشِ همهِ افرادِ جامعه و رابطهِ شان با خانواده، جامعه و‌ حکومت میبود.
2. در آن سیستم، کودکان تا هفت سالگی در دامانِ خانواده رشد و نمو میکنند و خانواده ها موظّف به تعلیم و تربیتِ فرزندانِ خود بودند.
3. از سنِ هفت سالگی بطورِ اجباری میبایست به مدارسِ عمومی که از طرفِ حکومت ایجاد شده بود میرفتند و تحتِ نظرِ استادانی که خود تمامِ مراحلِ ذیل را با موفقیّت طی کرده بودند به تحصیل میپرداختند.
4. هر کودکی میبایست در دو ‌درسِ اخلاق و عدالت شرکت میکرد و در حضورِ استادان در امورِ دعاویِ مختلف نقشِ یک قاضی و یا داور را بازی میکرد تا اصولِ اخلاقی و عدالت در او‌ نهادینه شود.
5. حق ناشناسی بشدّت تقبیح ‌میشد و فرد حق ناشناس موردِ محاکمه و‌ تنبیه قرار میگرفت چون ایرانیان معتقد بودند فرد حق ناشناس قادر به رابطهِ درست با افراد دیگر و جامعه و‌ حکومت نخواهد بود.
6. مناعتِ طبع، پرهیز از خشم و‌ تند خوئی از اصولِ اوّلیهِ شهروندی بود و هر فرد میبایست در طولِ روز این اصول را رعایت مینمود.
7. همهِ گروهها و طبقاتِ اجتماعی از جمله کودکانِ هفت سال به بالا میباسثیست در زمانِ تعیین شده در میدان هایی که در مجاورتِ بناهایِ دولتی قرار داشت گرد می آمدند و با هم به برنامه هایِ استادان، سخنرانی ها و جشن ها شرکت میکردند.
8. آنان میبایست در شب ها به پاسداری از محلّه ها و مراکزِ حکومتی میپرداختند و شب را در آن محل ها سپری میکردند تا خویشتن داری و مسئولیتِ اجتماعی را بیاموزند.
9. ساده زیستن و‌ از افراط در خوردن و عیش کردن از اصولِ شهروندی و اجتماعی بود.
10. برای مدّتِ ده سال پس از هفت سالگی، این نوجوانان از سنّ شانزده یا هفده سالگی به عنوان مرد محسوب میشدند و تا سنِ ۲۵ سالگی موظّف به ادامهِ تحصیل در کلاسِ استادان و یادگیریِ امورِ جنگی، داوری در امور، یادگیری امورِ حکومت مداری، پیاده نظامی حکومت در جنگ‌ها، و‌آمادگی برایِ شرکت در کسبِ مقام‌هایِ حکومتی و کشوری میشدند.
11. کسانی که موفّق به گذراندنِ درس های اخلاق و عدالت و گرفتنِ تأییده از استادانِ خود نشده بودند نمیتوانستند در زمرهِ مردان برای کسبِ مقام های دولتی و‌ شهری به حساب آیند.
12. شایسته ترینِ جوانان میتوانستند بر حکمِ استادان قبل از رسیدن به ۲۵ سالگی در زمرهِ مردان قرار گیرند و مقام هایِ دولتی و کشوری را بدست آورند.
13. از سن پنجاه سالگی از وظایفِ دولتی و‌شرکت در جنگ هایِ خارج از مرز معاف شده و به عنوانِ استادانِ نوجوانان و‌ جوانان ‌و یا به عنوانِ قضّاتِ عالی به خدمت مشغول باشند.
14. هر ایرانی حق داشت پس از گذراندنِ موفقیت آمیزِ درس هایِ اخلاق و عدالت و‌ وارد شدن به جرگهِ مردان به عنونِ نامزدِ احرازِ بالاترین مقام هایِ دولتی از جمله جایگزینیِ پادْشاه در هنگامِ خلعِ او از طرفِ شورایِ عالی به جهتِ عدمِ پیروی از اصولِ اخلاق و عدالت و‌ یا ناتوانی در انجامِ وظایفِ محولّه از طرفِ شورایِ عالی شود.
15. شورایِ عالی که از برجسته ترین و‌ شایسته سالارترینِ افراد از گروه هایِ بیست و‌ پنج‌ سال به بالا (همراه با شایسته ترینِ جوانانی که به علّتِ شایسته سالاری در جرگهِ مردان قرار گرفته بودند) انتخاب می‌شد.
16. نگارشِ، سرپرستی و تعبیرِ قانون به عهدهِ شورایِ عالی و‌قضات عالی میبود و شهرْیارِ منتخب موظّف به حکومت بر اساسِ قانون میبود
17. قانون شاملِ شخصِ پادْشاه نیز می‌شد و‌ وی فراتر از قانون محسوب نمیشد و در صورتِ تخلّف از مقامش خلع می‌شد.
18. شهرْیار دارایِ قدرتِ اجرائی بوده
19. و فرماندهِ کل قوا با اختیارات بسیار میبود.
20. شهرْیار یا پادْشاه نگاهدارنده و ‌پاسدارِ قانون و اخلاق‌ و‌عدالت و‌ صدایِ ملّت بود.
21. قضاوت در امورِ جرائم بزرگ و یا مسائلِ مورد اختلافِ قانونی توسّطِ قضّاتِ عالی صورت میگرفت
22. مسامحه و بردباری از اصولِ حکومت مداری و منشِ سیاسی و رفتارِ اجتماعی میبود.
23. دینِ رسمی وجود نداشت (هر چند اگر پادْشاهان خود دیندار می بودند ایرادی بر آنان نبود) و افراد در گزینش دین و خدایان آزاد بودند.
24. بیگاری و‌ برده داری ممنوع میبود و کسی را نمیتوانستند به زور مجبور به کاری که موافق با انجام آن نبودند کنند.

این ها تعدادی از اصولی بود که تمدّنِ ایرانی و‌ شیوهِ حکومتِ مداریِ ایرانیان را از مللِ دیگر متمایز می ساخت و در عینِ حال موردِ احترام و اقتباسِ آنان قرار میگرفت. امروزه در ایران مان به دنبال چند مفهوم هستیم که یکی از آنان ، شهروندی است اما حقوق شهروندی در پادشاهی ایرانی به ما نوعی هویت و پادشاهی ایرانی و رسم شهریاران این دیار، خدمت به مردمان بود، یاد نام ات جاوید

آخرالامر، می توان گفت که هر کسی لایق صفت شهریاری نیست و هر کسی شهریار است عملا یک تاریخ پشت سر اوست ... و پادشاهی ایرانی، گسترده تر و جامع الاطراف تر است. پادشاهی ایرانی همراه نوعی فلسفه شناخت معرفتی است که میان گروهی آموخته به پادشاهی، برگزیده میشدند و شخص مطلوب تر، شاه میشد. شاهی که شناخت، شایستگی و شهامت اجرا و اداره داشته باشد.

زایش هایِ دوبارهِ جامعهِ ایران، چه در زمانِ باستان و چه در قرونِ اخیر، مدیون شناخت معرفتی از اصول پادشاهی ایرانی بوده. ضامنِ بقایِ ایران، حاصلِ تداومِ سیستم هایِ حکومتیِ دو‌هزار و‌ پانصد ساله و تمدّنِ هفت و‌ پنج هزار سالهِ آن است- تمدّنِ ایرانی بسیار منسجم و متمدّن، نوعِ سامانهِ شهریاری (حکمرانی) را ایجاد و تجربه کرد و توانست که سلسله هایِ پادْشاهی های تاریخی و طولانی مدّت ایجاد کند. سیستم منسجم آموزشی در سامانهِ پادْشاهیِ ایرانی، ضامن دمکراسی و بقای جامعه بوده. و شاه، حافظ و مجری عدالت بشری.

بنا به تاریخ ایران : پادشاهی ایرانی ، در واقع عصارهِ تمدّنِ ایرانی است.

و حال، یادگار تمدن ما، شهریار زنده ایران، شاهزاده رضا پهلوی است. وقت تنگ است و تاریخ، هر روز به ما چنین شخصیتی نمی دهد. 63 سال از عمر او گذشته و حال و روز ایران ما در معرض نابودی کامل است. از شهریار ایران چه بخواهیم ؟ چه کنیم که راه درست را برویم و از کژراهه ویرانگر 57 و چماقدارانش عبور کنیم؟

کولوسیوم رم و تخت جمشید ایران

 

 

ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ١٩٥٠ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ، ﺭﻭﻡ ﺑﻪ ﺍﻭﺭﺷﻠﻴﻢ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮﺩ، ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻣﺮﺩﻣﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺮﺩﮔﻰ گرفت

ﺣﺪﻭﺩ ٤٥ ﺗﺎ ٦٠ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺩﮔﺎﻥ، ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﺧﺘﻦ *ﻛﻮﻟﻮﺳﻴﻮﻡ* ﺑﻪ ﻛﺎﺭﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ .

ﺑﺨﺶ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺩﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﻛﺎﺭ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ .

ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺍﻓﺘﺘﺎﺣﻴﻪ ﻛﻮﻟﻮﺳﻴﻮﻡ ﺑﺎ ﻛﺸﺘﺎﺭ ٩ ﻫﺰﺍﺭ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻏﻴﺮﺍﻫﻠﻰ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﺷﺪ .

ﺩﺭ ﻛﻮﻟﺴﻴﻮﻡ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﺑﻮﺩﻧﺪ .

ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻃﺒﻘﻪ ﭘﻨﺠﻢ ﺑﻮﺩ، ﻛﻪ ﺩﻳد بسیار ﺑﺪﻯ ﺑﻪ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺩﺍﺷﺖ .

ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻛﻮﻟﻮﺳﻴﻮﻡ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﺎﺍﻣﻦ ﻭ ﺧﻄﺮﻧﺎﻙ بوﺩ، ﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﺳﻜﻮﻫﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻃﻨﺎﺏ ﻫﺎﻳﻰ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻣﻴﺸﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﭘﺎﺭﻩ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ

ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ٥٠ ﻣﺘﺮﻯ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺳﻘﻮﻃﻰ ﻣﺮﮔﺒﺎﺭ ﻣﻴﻜﺮﺩﻧﺪ . ﺍﻣﺎ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﻣﻦ ﺑﻮﺩ . ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﺳﻜﻮﻫﺎﻯ ﺳﻨﮕﻰ ﻣﻰ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ .

ﻛﻮﻟﻮﺳﻴﻮﻡ، ﻣﺤﻞ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﻯ ﺟﺸﻨﻬﺎﻯ ﺍﻣﭙﺮﺍﺗﻮﺭ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﻡ ﺑﻮﺩ .

ﺩﺭ ﻃﻰ ﺍﻳﻦ ﺟﺸﻨﻬﺎ، ﻛﻪ ﻫﺮباﺭ ١٠٠ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺩﺭﺍﺯﺍ ﻣﻴﻜﺸﻴﺪ، ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺩﺭﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺑﺮﺩﮔﺎﻥ ﻭ ﮔﻼﺩﻳﺎﺗﻮﺭﻫﺎ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﮔﻼﺩﻳﻮﺗﻮﺭﻫﺎ، ﻛﻪ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﻴﺪ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻰ ﺑﻪ ٢٢ ﺳﺎﻟﮕﻰ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ، ﺭﺍ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﻛﺸﺘﻦ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻣﻴﻜﺮﺩﻧﺪ .

ﺍﻣﭙﺮﺍﺗﻮﺭ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﻡ ﻧﻴﺰ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﺘﺎﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻟﺬﺕ ﻣﻴﺒﺮﺩﻧﺪ .

ﺩﺭ ﻃﻰ ﻫﺮ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺸﻦ ﻫﺎ ﺣﺪﻭﺩ ٥ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ﮔﻼﺩﻳﻮﺗﻮﺭ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ .

ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺟﺸﻦ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻧﺒﻮﺩ، ﻣﺤﻜﻮﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺩﺭﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺷﻮﻧﺪ .

ﺍﻣﭙﺮﺍﺗﻮﺭ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﻡ ﻧﻴﺰ ﺷﺎﻫﺪ ﺯﻧﺪﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺷﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﺁﺩﻣﻴﺎﻥِ تیره ﺑﺨﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ .

ﺩﺭ ﻛﻞ،

*ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻧﻔﺮ، ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ٥٠٠ ﺗﺎ ٧٠٠ ﻫﺰﺍﺭ ﮔﻼﺩﻳﺎﺗﻮﺭ، ﺩﺭ ﺻﺤﻦ ﻛﻠﻮﺳﻴﻮﻡ ﺑﻪ ﻃﺮﺯ ﻭﺣﺸﻴﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ* .

ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﭼﻬﺎﺭ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﺘﺮ ﻣﺮﺑﻌﻰ، ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻗﺘﻠﮕﺎﻩ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .

ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ، ﻛﻮﻟﻮﺳﻴﻮﻡ ﻣﺤﺒﻮﺑﺘﺮﻳﻦ ﺑﻨﺎﻯ ﺍﻳﺘﺎﻟﻴﺎ، ﻧﻤﺎﺩ ﺷﻬﺮ ﺭﻡ ﻭ ﺗﻤﺪﻥ ﺭﻭﻣﻰ ﺍﺳﺖ .

ﻫﻤﻪ ﺭوﻣﻴﺎﻥ،ایتاﻟﻴﺎﻳﻴﻬﺎ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﺭﻭﭘﺎﻳﻴﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻤﺪﻥ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ . !

ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ٢٠٠٧، ﺩﺭ ﻃﻰ ﻳﻚ ﻧﻈﺮﺳﻨﺠﻰ ﺑﺎ ﺷﺮﻛﺖ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻜﺼﺪ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻧﻔﺮ، *ﻛﻮﻟﻮﺳﻴﻮﻡ ﺟﺰﻭ ٧ ﺍﺛﺮ* ﺑﺮﺗﺮ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ ﺷﺪ .!!!

ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ٢٠١١، ﻣﺒﻠﻎ ٢٥ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻳﻮﺭﻭ، ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﻴﺰ ﻛﺮﺩﻥ ﺩﻳﻮﺍﺭﻫﺎﻯ ﻛﻮﻟﻮﺳﻴﻮﻡ ﻭ ﭼﻨﺪ ﻛﺎﺭ

ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺟﺰﻳﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻥ ﺁﻥ، ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺷﺪ .

ﻳﻚ ﺿﺮﺏ ﺍﻟﻤﺜﻞ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺍﻳﺘﺎﻟﻴﺎﻳﻰ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ :

*" تازﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻛﻮﻟﻮﺳﻴﻮﻡ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ، ﺭﻡ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ".*

ﺣﺪﻭﺩ ٦٠٠ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﻛﻮﻟﻮﺳﻴﻮﻡ، ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ *ﺗﺨﺖ ﺟﻤﺸﻴﺪ* ﺭﺍ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ .

*-ﺍﺛﺮﻯ ﭘﺮﺷﻜﻮﻩ ﺑﺎ ﺯﻳﺮﺑﻨﺎﻯ ١٧٥ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﺘﺮ - ٨ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻛﻞ ﺯﻳﺮﺑﻨﺎﻯ ﻛﻮﻟﻮﺳﻴﻮﻡ* .

ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺳﻨﺪﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻧﻜﺎﺭ - ﺧﺸﺖ ﻫﺎﻯ ﭘﺨﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ

*-ﺩﺭ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺗﺨﺖ ﺟﻤﺸﻴﺪ ﻫﻴﭻ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ*.

ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ، ﻣﻬﻨﺪﺳﺎﻥ ﻭ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂِ ﻛﺎﺭﻯِ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﺛﺮ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ﺁﻓﺮﻳﺪﻧﺪ .

ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺗﺨﺖ ﺟﻤﺸﻴﺪ ﺟﺸﻨﻬﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ *ﻧﻮﺭﻭﺯﻭﻣﻬﺮﮔﺎﻥ*،

ﻛﻪ ﺭﻳﺸﻪ ﺩﺭ *ﺁﺷﺘﻰ، ﻣﻬﺮ، ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺍﺭﺩ*، ﺭﺍ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻨﺪ .

ﻫﻤﻪ ﻧﮕﺎﺭﻩ ﻫﺎﻯ ﺣﻚ ﺷﺪﻩ ﺑﺮ ﺩﻳﻮﺍﺭﻫﺎ ﻭ ﺳﻨﮕﻬﺎﻯ ﺗﺨﺖ ﺟﻤﺸﻴﺪ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ *ﺟﺸﻨﻬﺎ، ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﻣﻴﺘﻮﻟﻮﮊﻯ ﺯﻳﺒﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰاست.*

درتصاویرحکاکی شده برسنگ نبشته های تخت جمشید ،

هیچکس خشمگین وعصبانی نیست،

هیچکس سوار بر اسب نیست،

هیچکس رادرحال تعظیم نمی بینید،

هیچ زمان برده داری در ایران نبوده،

درمیان این همه پیکر تراشیده شده، حتی یک نقش،تصویر وچهره ی برهنه وجود ندارد.

*ﺗﺨﺖ ﺟﻤﺸﻴﺪ ﻣﺮﻛﺰ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻗﺪﺭﺕ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ* .

ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ، ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ واپسگرایان ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﺭﻭﺷﻨﻔﻜﺮﻯ، ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺛﺮ ﺑﺰﺭﮒ ﻫﻨﺮﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻏﻴﺮﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻪ ﻭ ﻧﺎﺑﺨﺮﺩﺍﻧﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.

ﺩﺭ ﺗﺨﺖ ﺟﻤﺸﯿﺪ ۳۲ ﻫﺰﺍﺭ ﻟﻮﺡ ﮔﻠﯽ ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺷﺮﺡ ﻭﻗﺎﯾﻊ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺳﺎﺧﺖ ﺍﯾﻦ ﺑﻨﺎﯼ ﺑﺎﺷﮑﻮﻩ ﺑﯿﺎﻥ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﺰﺋﯿﺎﺕ ﻣﺜل ﺍﯾﻨﮑﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ و ﻣﻬﻨﺪﺳﺎﻥ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﻧﻮﻉ ﺗﺨﺼﺼﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺭند ﭼﻪ ﻣﯿﺰﺍﻥ ﺣﻘﻮﻕ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ،

*ﻣﻠﺘﯽ ﻻﯾﻖ ﻫﺴﺘﯿﻢ، ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺩﺍﻋﯿﻪ ﺩﺍﺭ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺑﻪ ﭼﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﻣﻔﺘﺨﺮﻥ ﻭ ﻣﺎ ﭼﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﻟﻌﻦ ﻭ ﻧﻔﺮﯾﻦ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ ﻭ ﻧﻤﺎﺩﯼ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﺟﺒﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺳﺘﻤﮕﺮﺍﻥ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻣﯿﺪاﻧﯿﻢ*.

ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﯿﺪ ﻫﯿﭻ ﻣﻠﺘﯽ ﺩﺭ ﺩﻧﯿﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﻤﺮ ﺑﻪ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﻫﻮﯾﺖ ﻭ ﻣﻠﯿﺖ ﻭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺧﻮﺩ ﻧﺒﺴﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻳﻢ.

ﺩﺭ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ کاسه ﺳﯿﺼﺪ ﺳﺎﻟﻪ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻭ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﮔﻮﺵ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﮐﺮ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ

ﻭلی ﻣﺎ ﺗﭙﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﻫﺎﯼ ۷۰۰۰ ﺳﺎﻟﻪ ﮐﻪ ﻣﺪﻧﯿﺖ ﺩﻧﯿﺎ ﺩﺭ آﻥ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻟﻮﺩﺭ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﻣﻲ کنیم !!

ﺗﻔﺎﻭﺕ

*ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﺭﻭﭘﺎ!!!*

ﺗﻔﺎﻭﺕ

*( ﺗﺨﺖ ﺟﻤﺸﯿﺪ ‏) ﺑﺎ( ﮐﻮﻟﻮﺳﯿﻮﻡ)*

"ایران زمانی شاهکار انسانیت بود"

 با سپاس از هموند گرامی «پاکان

راز بقای بریتانیا و راز فنای ما / احمدرضا بهارلو

اگر سریال بسیار آموزنده و کم نظیر The Crown را دیده باشید، حیرت زده میشوید از رفتار آگاهانه وینستون چرچیل نخست وزیر بریتانیا با ملکه جوان و بی تجربه و بی تمایل تازه تاج بر سرنهاده، که چگونه چرچیل در اوج محبوبیت و با اعتبار پیروزی درجنگ جهانی دوم بجای آنکه هوا برش دارد و از بی تجربگی ملکه برای بدست آوردن بیشتر قدرت استفاده کند، برعکس در تقویت او و آگاه سازی و مهمتر از همه در اتکا بنفس بخشیدن باو نقشی تعیین کننده و تاریخی ایفا میکند که حاصلش ۷۰ سال ثبات بریتانیا با پادشاهی الیزابت دوم است.

در همان ملاقات اول وقتی الیزابت جوان میپرسد چرا چرچیل همچنان در حضور او ایستاده، پاسخ چرچیل آنست که نشستن او ازین پس باید با اجازه و دستور ملکه باشد!

و در ایام بعد از آن کار چرچیل آموزش دادن و آگاه ساختن ملکه جوان از وظیفه بزرگی است که بعهده اش گذارده شده.

بدون جار و جنجال و در شیپور زدن.

چرا؟

چون وینستون چرچیل با تدبیر و وطن پرست، منافع و ثبات مملکت خود را از منفعت شخصی برتر میداند!

چون برای او حفظ و ثبات بریتانیا بالاتر از هر خواسته و هدف خودخواهانه ایست.

سال ۱۹۵۲ است.

حالا در همان دوران و همان سال برگردید به ایران و نخست وزیری آقای محمد مصدق نخست وزیر محبوب و برگزیده شاه! که بدون آنکه کاری در حد چرچیل برای ایران انجام داده باشد، تا آنجا که توانست در تضعیف موقعیت و از میان بردن اتکا بنفس شاه جوان، محمدرضاشاه کوشید.

او در این راه در واقع انتقام جوئی از پهلوی ها بخاطر دفع شر قجر های اجداد خود، در برابر توده ای ها یا حتی وزرای گستاخ خودش مانند فاطمی گذاشت تا هرچه میخواهد دل تنگشان در توهین و تخفیف محمدرضاشاه بکوشند.

هیچ نخست وزیری در تاریخ تا بدین حد در پائین آوردن شأن شاه و بدبین ساختن مردم باو و دربار او نکوشیده است. او در واقع تمام سعیش آن بود که محمدرضاشاه علم آموخته و وطن پرست را در افکار عمومی تا سطح احمدشاه فرومایه و بیسواد خودشان پائین بیاورد.

آقای مصدق بجای آنکه همچون چرچیل وطن را برتر از خود بداند، و به آخر و عاقبت مملکت خود فکرکند، نخوت و کینه را بجائی رساند که حتی بتقاضاهای مکرر محمدرضا شاه برای ملاقات با او در واقع با نقض قانون اساسی مملکت جواب منفی داد، با این بهانه که آقای شجاع الدوله مدعی بود یکبار که بدربار رفته جمعیتی را از دور دیده که احساس کرده گویا قصد جان ایشان را داشته اند!!

همچنان که با سرپیچی تاریخی از حکم عزل خود از طرف شاه بعد از انحلال خودسرانه مجلس و کتمان حکم عزل و بزندان انداختن قاصد، کمترین حرمتی برای قانون اساسی که اینهمه در انظار بخاطر آن شعار میداد قائل نشد.

برعکس با بوجود آوردن کربلای قلابی ۲۸ مرداد برای همیشه و حتی تا امروز شکافی میان شاه و طبقه روشنفکر ایران بوجود آورد تا سرانجام ازین تخم زهرآلودی که کاشت نهالی رشد کند با میوه تلخ انقلاب

که آخوند بیسواد و بی وطنی میوه آنرا بچیند و سیاهی پابرجائی بر ایران تا بامروز سایه افکن شود.

حکایت عبرت انگیزیست!

حکایت چرچیل و ملکه الیزابت و حکایت مصدق و شاه ما تقریبا همزمان است اما تفاوت نتیجه آن از آسمان است تا قعر سیاه چال.

و

چنین است که بریتانیا پابرجا ماند و ما پادرهوا.

مرسی آقای مصدق؟ 

تلاش دولت بایدن برای نجات رژیم متزلزل ایران / بابک امامیان

 

در حالی که رژیم ایران در متزلزل‌ترین وضعیت خود قرار دارد، دولت بایدن به‌دنبال نجات جمهوری اسلامی است. بایدن به تهران اجازه داد تا در طول ده سال آینده به هزار میلیارد دلار منابع مالی دسترسی داشته باشد.

در صورتی که آمریکا به توافق سال 2015 موسوم به «برجام» بازگردد، دولت بایدن از رژیم ایران در برابر هرگونه اقدام نظامی، از جمله از سوی اسرائیل محافظت خواهد کرد.

یکی از راهبردهای عجیب دولت بایدن در این زمینه نیز هنگامی بود که مذاکرات بین ایران و آمریکا در سال 2021، با کاهش برخی تحریم‌ها علیه تهران و حذف گزینه نظامی علیه این کشور آغاز شد.

دولت بایدن در مقابل این عقب‌نشینی‌ها چه امتیازی را به دست خواهد آورد؟

رژیم ایران با وجود این‌که تهدید بزرگی علیه امنیت جهانی است، اما یک قدرت بزرگ نیست. جمهوری اسلامی تنها یک رژیم تبهکار است.

دولت بایدن به اشتباه ایران را یک قدرت بزرگ، حتی قوی‌تر از روسیه می‌پندارد.

رژیم ایران خود با چهار تهدید بزرگ مواجه است. این چهار تهدید عبارت‌اند از: فروپاشی اقتصادی، ابرتورم، درگیری‌های داخلی بر سر منابع مالی و درگیری‌های داخلی برای تعیین رهبر آینده این کشور.

درگیری‌های داخلی برای کنترل منصب رهبری بزرگ‌ترین تهدید علیه بقای رژیم ایران است.

علی خامنه‌ای به عنوان رهبر جمهوری اسلامی، بیشترین میزان قدرت را از آن خود کرده و در نهایت به قدرت مطلق این کشور تبدیل شده است.

«جمهوری اسلامی» به نهادی برای خدمت‌گذاری به رهبر این کشور تبدیل شده و بدین ترتیب، این منصب برای جایگزین‌های احتمالی خامنه‌ای، جذابیت بیشتری پیدا کرده است.

عده‌ای نیز اقداماتی را صورت می‌دهند تا مجتبی خامنه‌ای را در چارچوب ارث رسیده از پدر، به عنوان جایگزین علی خامنه‌ای تعیین کنند

حامیان و طرفداران مجتبی خامنه‌ای در ایران، هرگونه اقدام علیه رهبری او در آینده را، به‌عنوان بزرگترین تهدید علیه بقای جمهوری اسلامی می‌بینند

به بیان دیگر، انتخاب او به عنوان وارث خامنه‌ای برای منصب رهبری، از بقای پدر او به عنوان رهبر ایران نیز مهم‌تر است.

گروه‌های لابی‌گری ایران در غرب به‌دنبال این هستند تا حامیانی از کشورهای خارجی برای مجتبی خامنه‌ای پیدا کنند.

آن‌ها حساسیت چنین وضعیتی را با وضعیت آرشیدوک فرانتس فردیناند، وارث تاج و تخت پادشاهی اتریش در سال 1914 مقایسه می‌کنند. ترور فرانتس فردیناند به آغاز جنگ جهانی اول انجامید.

توافق هسته‌ای سال 2015 میان ایران و آمریکا، از ابتدا و از لحاظ نظارتی و اجرایی، توافق ضعیفی بود، اما ایران در مذاکرات سال 2021، خواسته‌های اضافه دیگری را مطرح کرده است.

تهران از واشینگتن می‌خواهد تا درباره پرونده آثار اورانیوم کشف‌شده در مراکز هسته‌ای اعلام‌نشده ایران، صرف‌نظر کند.

ایران همچنین خواستار لغو تحریم‌ها علیه شرکت‌های تجاری مرتبط با سپاه پاسداران است.

‌عدم ایجاد محدودیت بر درآمدهای ناشی از صادرات نفت و یا داریی‌های مسدودشده ایران و همچنین رفع تحریم‌ها علیه رهبران جمهوری اسلامی از دیگر درخواست‌های اضافه تهران در این مذاکرات بوده است.

بر همین مبنا، توافق جدید از توافق اولیه در سال 2015 ضعیف‌تر خواهد بود.

نقش ایران در جنگ اوکراین

کرملین تصور می‌کرد که جنگ اوکراین، برای روسیه آسان خواهد بود و کشورهای غربی نیز گمان می‌کردند که تحریم‌ها روسیه را نابود خواهد کرد، اما هر دو طرف اشتباه می‌کردند.

روسیه بهترین تجهیزات جنگی و سربازان خود را دور از جنگ اوکراین نگه‌داشته تا در صورت قصد ناتو برای حمله، از آن استفاده کند.

راهبرد مسکو این است که جنگ اوکراین را تا جایی که ممکن است، کم‌هزینه نگه‌دارد. از همین رو به‌دنبال خرید تجهیزات نظامی از ایران است.

خاطرات «عملیات بارباروسا» در ذهن اعضای مجلس قانون‌گذار روسیه، «دوما» هنوز زنده است.

نیروهای آلمان نازی در جریان جنگ جهانی دوم، عملیاتی را با نام «بارباروسا» برای اشغال روسیه انجام دادند.

قانون‌گذاران روسی نگران‌اند که سیاستمداران غربی ممکن است دست به اقدام مشابهی بزنند.

همان‌گونه که بوریس جانسون، نخست‌وزیر پیشین بریتانیا منصب خود را از دست داد، این واقعه می‌تواند در سایر کشورها نیز تکرار شده و در نتیجه بی‌ثباتی بیشتری در جهان حاکم شود.