از درگذشت عمه عزیزم، شاهدخت اشرف پهلوی، بسیار متاثر و متالم شدم. خاطرات بسیاری از دوران کودکی تا به امروز از ایشان برایم به یادگار مانده است. به ویژه دل نگرانی هایش برای از دست رفتن جایگاه ایران پس از انقلاب اسلامی و نور امیدی که همیشه در قلبش برای آزادی و سربلندی ایران داشت.
ایشان با قلبی آکنده از مهر به وطن در راستای بهبود زندگی
اجتماعی مردم و پیشبرد حقوق زنان، رفاه_اجتماعی و مبارزه با
بیسوادی در ایران و در عرصه بین المللی تلاش های چشم گیری
کرد.
وی تا آخرین لحظه های عمر خویش به ایران می اندیشید و با امید
به آزادی وطن چشم از جهان فروبست. روانش شاد و خاطر چهره
مهربانش برایم همیشه ماندگار می ماند.
رضا پهلوی
